DEMOKRASİNİN CIRCIRI

Yaşadıklarımızdan hareketle, toplumsal konuları, sosyolojik, siyasi ve ekonomik yönleri ile yazarız.

Bugün farklı yazarım

Annemi Dişçilik Fakültesine götürüyorum. Çaktırmadan kendimize yakın bir hocahanım da bulduk. İyi insan.

Annemi bilirim! Ona da ‘göremediği akraba bir gelini’ soracağını.

Duymuş orada olduğunu. Aksilik bu ya, biz de bilmiyoruz, neresinde olduğunu. Üstelik –kimseye söylemeyin- görsek de tanımıyoruz!...

Nitekim sordu da…
--*--
Doksan yaşında insan. Bana daha çok şoförlük kısmı kalır.
Nazını ve şakacıktan sövgülerini de kız kardeşlerim sıra ile yükleniyorlar.

14 Haziran 2007 Perşembe günü de gittik. Kardeşim Gülsün ile ikisini kapıya bıraktım. Ben parka doğru yol aldım.

Fakültenin kapısına geldiğimde, karşımdan gelen 40 yaşlarında bir adamın gülümsediğini fark ettim. Bir gariplik olduğunu anlamam fazla sürmedi.

Elim, pantolonun fermuarına gitti. Evet haklıymışım. Kimse de söylemez ki, diye söylenerek kapattım.

Bu; bana, yıllar önce yaşadığım bir iki olayı birden anımsattı. Fakülteye gülerek girerken çevredekiler, tuhaf tuhaf yüzüme bakıyorlardı...

Anlatacağım yaşadıklarımı, meraklanmayın.
--*--
Vak’a 1

Fındıkzade’de merdivenleri tırmanırken, önüm sıra giden bir kadının etek fermuarı çözülmüş, vücudunun bir kısmı görünüyordu.

“Söyleyeyim mi, söylemeyeyim mi” diye epey ikirciklendim...

Sonunda cesaretimi kıran bir düşünce, gelip oturdu, beynimin eşiğine. Ve de gitmedi…

“Sana ne ulan! Derse… ”

Söyleyemedim.
--*--
Vak’a 2

Bir sabah erkenden okula gitmiştim. Galiba nöbetçi olduğum bir gün idi.

Erken gelen kadın öğretmenlerden birinin iç çamaşırı görünüyordu.

Farkında olmadığı, tavırlarından anlaşılıyor.

Etrafta insanlar var. Görevliler, veliler ve öğrenciler…

Arkadaşı, öğretmenler odasına çağırdım. Yüzüm allar- morlar içinde durumu özetledim. Kapıyı da örtüp çıkarken, arkamdan teşekkür ettiğini duydum.

Kendim de kapının önünde…

Biraz sonra yanıma gelip tekrar teşekkür etti. Duymamış olabileceğimi düşünmüş…
--*--
Vak’a 3

Anlatacağım bu olayın benimle doğrudan hiçbir ilgisi yok… Bir “Neyzen Vak’ası”

-Neyzen SARE GERM(....) hali ile karşıdan geliyormuş. Pantalonunun cırcırı da açık, ve de şey….

Durumu gören bir genç:

“Bey Amca! Şeyiniz açık. Şeyiniz görünüyor…!” demiş.

Neyzen – “Aman Evladım! Benim öyle bir şeyden haberim yok ki…

Benim öyle bir şeyim mi varmış? ...” der.

Genç güler, geçer.

Şimdilerde, demokrasimizin rafa kaldırılacağı, söyleniyor. Seçimler de yapılmayacakmış!...
--*--
Şimdi gel de, Neyzen’i hatırlama…

Şeyimizi mi/ pardon demokrasimizi mi kaldırıyorlar/ ay gene pardon rafa mı kaldırıyorlar?
“ Ayol! Bizde öyle bir şey var mıydı, ki …? ...”